เรื่องแรก การเคาะโลงศพ ถือว่าเป็นการเรียกผู้เสียชีวิตให้มากินข้าวที่ลูกหลานหรือญาติพี่น้องได้จัดเตรียมไว้ให้ เป็นความเชื่อที่มีมาช้านาน และเป็นวิธีปฏิบัติที่ทำต่อๆกันมา โดยการเตรียมอาหาร เราควรเตรียมอาหารที่ผู้เสียชีวิตชอบ ทั้งคาวและหวาน พร้อมเครื่องดื่มใส่ถาดแล้วนำไปวางบริเวณข้างโลงศพ แล้วทำการจุดธูปตามจำนวนอาหาร และเพิ่มไปอีก 1  ดอก สำหรับบอกกล่าวผู้เสียชีวิต จุดธูป 1 ดอก ปักไว้ที่กระถางธูป จากนั้นนำธูปที่เหลือไปปักไว้ที่อาหารแต่ละชนิด และทำการเคาะโลงเรียกผู้เสียชีวิตว่ามาทานอาหารที่คนในครอบครัวได้ทำไว้ให้

เรื่องที่สอง การสะเดาะเคราะห์ นอนโลงศพ เป็นความเชื่อกันว่าการนอนโลงสะเดาะเคราะห์ เป็นการแก้เคล็ดต่ออายุและช่วยให้พ้นเคราะห์ โดยพระสงฆ์จำนวน 4 รูป จะทำการสวดบังสกุลตาย – บังสกุลเป็น ให้ผู้ที่นอนในโลงศพ พร้อมให้ศีล ให้พร เพื่อให้สิ่งชั่วร้ายและสิ่งไม่ดีทั้งหลายทั้งปวงให้มลายหายไป แต่สำหรับจุดประสงค์ของการทำพิธีนอนโลง ก็เป็นอีกกุศลโลบายอย่างหนี่ง ไม่เพียงพอการสะเดาะเคราะห์ หากแต่ยังต้องการสื่อให้ทุกคนเห็นถึงสัจธรรรมความจริงที่ว่า ที่สดแล้วทุกคนย่อมหนีความตายไม่พ้น การประกอบพิธีจึงเปรียบเสมือนการฝึกตายก่อนตายจริงนั่นเอง เรื่องที่สาม ห้ามแมวดำข้ามโลงศพเด็ดขาด เมื่อมีงานศพตั้งแต่สมัยโบราณ สิ่งที่ต้องเฝ้าระวังให้ดีอีกอย่างหนึ่ง ก็คือ อย่าให้แมวดำข้ามโลงศพโดยเด็ดขาด เพราะเชื่อกันว่าจะทำให้วิญญาณของผู้ตายนั่นฟื้นคืนกลับมากลายเป็นผีที่ดุร้าย ซึ่งจะสามารถมาทำร้ายผู้คนได้ และอีกอย่างก็คือ การที่แมวดำข้ามศพ จะทำให้วิญญาณของผู้ตายไม่ได้ไปผุดไปเกิด จะกลายเป็นวิญญาณที่เร่ร่อน วนเวียนคอยหลอกหลอนผู้คนให้หวาดกลัวกันไปต่างๆนานา

เรื่องที่สี่ ทำบุญให้กับศพไร้ญาติ จะเป็นการช่วยเสริมดวงชะตาให้ดีขึ้นได้ การทำบุญโลงศพนั้น ถือได้ว่าเป้นการทำบุญอย่างหนึ่งที่ได้อานิสงส์แรง และช่วยเสริมดวงชะตาให้แก่ผู้ที่ทำบุญ ช่วยผ่อนเคราะห์ร้ายที่กำลังประสบอยู่ให้ผ่อนจากหนักกลายเป็นเบาลงไปได้

เรื่องที่ห้า โลงศพทุกใบนั้นมีเจ้าของ ตามความเชื่อโลงศพทุกใบมีเจ้าของกันอยู่แล้ว ซึ่งเป็นความเชื่อโดยเฉพาะของคนที่ขายโลงศพ ที่ได้ฟังมาตามคนรุ่นเก่าที่เป็นเจ้าของร้านขายโลงศพ ว่ากันว่าที่ห้ามไม่ให้ภายในร้านขายโลงศพมีความชื้นหรือมีน้ำอยู่ในร้าน เพราะด้วยโลงศพทำมาจากไม้ และซึ่งไม้นั่นย่อมไม่ถูกกลับความเชื่ออยู่แล้ว และอีกหนึ่งความเชื่อที่เล่ากันมาว่าเมื่อใดที่มีผีเสื้อกลางคืนมาเกาะบนโลงศพ หรือ เมื่อไหร่ที่ได้ยินเสียงโลงศพดั่งลั่น ในวันรุ่งขึ้นก็จะมีคนมาซื้อโลงศพใบนั้นออกไป นี่เป็นความเชื่อส่วนบุคคลของคนที่ทำธุรกิจด้านการค้าโลงศพ ที่ทำงานอยู่กับโลงศพทุกวัน จึงมีความเชื่อมากกว่าคนทั่วไปที่ไม่รู้เรื่องการทำโลงศพเลย จึงเป็นที่กล่าวมากันทุกวันนี้ได้ว่าโลงศพทุกใบนั้นมีเจ้าของนั่นเอง